Dhooge & Meganck architectuur ontwierp deze 'zaagtanduitbreiding' voor een rijhuis op een smal, gekromd perceel. De structuur van het nieuwe volume is opgevat als drie opmerkelijk gevormde houten dakspanten. Ze beginnen als een kolom op de begane grond en groeien uit tot een schuine balk die leunt op de tussenmuur. Hoge ramen laten het zachte noorderlicht binnenvallen in deze woonvertrekken. De vorm van de spanten werd geherinterpreteerd in het ontwerp van de metalen balustrades voor de ramen op de eerste verdieping. De drie houten spanten bepalen het project op een formele, ritmische en ruimtelijke manier. Ze zorgen ook voor een onverwachte en expressieve samenhang.
Dit project maakt deel uit van de tentoonstelling Composite Presence in het Belgisch paviljoen op de 17e internationale architectuurbiënnale in Venetië.
Dhooge & Meganck architectuur: "De site bevindt zich op een kruising tussen twee schalen: een opeenvolging van rijhuizen botst onhandig tegen een appartementsgebouw. De twee volumes spreken een specifieke taal en ontwikkelen zich volgens bepaalde regels. Deze wrijving is een onmiskenbare kwaliteit. Er is een uitdrukking die zegt: 'zonder wrijving, geen glans'. Door deze botsing kon het ontwerp voor het huis andere typologische verhoudingen en ruimtelijke plooien aanpakken en herinterpreteren. Dergelijke uitdagingen komen niet voor in een monotoon typologisch landschap."
meer over Composite Presence