Deelname aan de wedstrijd 'Prijs Jonge Belgische Schilderkunst 2009' was een schot in de roos voor de jonge Antwerpse fotografe Lara Mennes. De prestigieuze prijs wil jonge veelbelovende Belgische kunstenaars een steun in de rug geven. Het Paleis voor Schone Kunsten in Brussel nodigde de winnaars nadien uit om hun werk tentoon te stellen. Met haar project 'Cité' geeft Lara Mennes haar persoonlijke kijk op het heden en verleden van de steenkoolmijnen en mijntuinwijken in Winterslag. In haar expositie wisselen krachtige zwart-wit foto’s en treffende tekstfragmenten elkaar af.
'Cité van Lara Mennes confronteert de toeschouwer via foto's en tekstfragmenten met een soms vergeten ‘stukje' België, waarin een opmerkelijke geloofsgeschiedenis zichtbaar wordt. In 1902 werd in Limburg steenkool ontdekt, en vanaf 1913 werd er in Winterslag, naar een ontwerp van Adrien Blomme, begonnen met de bouw van mijninfrastructuur en bijbehorende woonwijken,' schrijft Christophe Van Gerrewey.
In Cité vormt het architecturale opnieuw het centrale uitgangspunt. Hier worden de gebouwen echter zo subtiel gefotografeerd dat de fysieke aanwezigheid van de mens niet langer nodig blijkt.
De foto’s van Cité zijn betekenisvol, waardoor ze meer prijsgeven dan enkel mooie beelden van industriële overblijfselen. Schijnbaar tonen ze vervallen industriële gebouwen en huizen die doen denken aan de Engelse cottages. Wie langer kijkt, ontwaart echter het verhaal dat erachter schuilgaat. De foto’s vertellen een geschiedenis, over een industrie die begin vorige eeuw in Limburg op gang kwam, over de bouw van bijhorende woningen en het leven van de mensen die er leefden, werkten en immigreerden.
De foto’s van Lara Mennes overbruggen als het ware heden, verleden, en toekomst. Haar discours begint Mennes als volgt: 'Nous évoquons déjà l’aspect que pressentira bientôt, le soir, sur un ciel embrasé, cette grande cité, blottie au pied de ces installations gigantesques…'. Het tekstfragment werpt een licht op het vooruitgangsgeloof bij de aanvang van de mijnindustrie in Winterslag. Maar meteen worden ook de tegenstellingen met de realiteit en de gevolgen van globalisering in het daglicht gesteld.
Enerzijds lijken de foto’s als het ware een tijdloos karakter te hebben. De keuze voor analoge zwart-wit fotografie versterkt dit nog. Het lijkt bijna alsof sommige foto’s genomen zijn toen de mijnen nog in werking waren. Maar precies door de veranderingen aan de huizen te fotograferen, de gevolgen van de mijnindustrie op de samenleving te schetsen, door een nieuw licht te werpen op de mijninfrastructuur in het heden, enz… komen we in een heel bijzonder verhaal terecht.