Reconversie droogloods
Bij de reconversie van een verlaten steenbakkerij in Boom vormde het leesbaar maken van de oorspronkelijke functie van het gebouw voor Lezze architecten de rode draad van het plan om er twee woningen, een architectuurbureau en een polyvalente ruimte in te brengen. Doordat de voormalige fabriek beschermd is als monument, zijn de randvoorwaarden voor een herbestemming strikt gereglementeerd. De adembenemende industriële structuren voor het mechanisch drogen van bakstenen moesten om didactische en bouwhistorische redenen zichtbaar blijven. De industrieelarcheologische waarde van de fabriek vormde op een doorgedreven manier het uitgangspunt van het ontwerp, wat niet zonder gevolgen bleef. Aan de ene kant ontstaat een spannende ruimtelijke ervaring door de bovenmatig grote toegang en de esthetiek van de verweerde bakstenen constructies. Die luxueuze overdaad aan restruimte contrasteert fel met de ingenieuze, chirurgische manier waarop de eigenlijke woon- en werkplekken in de bestaande industriële structuur passen. De ruwe schil lijkt bijna te groot om intimiteit in het woonprogramma te krijgen.
Om natuurlijk licht in de centrale woning te brengen, werden drie volledig glazen patio’s ingebracht. Die zorgen inderdaad voor veel licht, maar vanuit de woning in het hart van de oude steenbakkerij is de horizon nergens zichtbaar. De woonruimte is gescheiden van het architectenbureau door een glazen wand, waardoor er bijna geen privacy meer is — het ‘voyeurisme thuis’ dat Beatriz Colomina in de woningen van Adolf Loos leest, krijgt hier een wel erg letterlijke betekenis.I Met de overmaatse schil van gangen eromheen, speelt het wonen zich af in een (op)gesloten klokhuis. In de tweede woning die langs de tuin is gesitueerd, vergrootten de architecten de bestaande kleine industriële ramen. Ze hielden daarbij het oorspronkelijke ritme van de gevelopeningen aan. De profilering van de ramen is uitermate verfijnd; de opengaande delen van het schrijnwerk zijn geperfectioneerde uitwerkingen van de ramen van Juliaan Lampens. Ook op dat niveau doet de geschiedenis haar werk in dit project.
- Deze tekst is gebaseerd op een artikel van Sofie De Caigny, dat werd gepubliceerd in het Architectuurboek Vlaanderen N°12. Architectuur op maat.
