Meurop

Het herbestemmingsproject van COUSSÉE & GORIS architecten dateert al van 1999, maar is nog steeds brandend actueel. De dienstbare betonnen structuur maakt de inpassing van een nieuwe functie opmerkelijk vanzelfsprekend. Hoe toekomstbestendig is ons modernistisch patrimonium?

Van meubels naar maquettes

De stompe overhellende hoek met de hoofdingang is een van de sprekende architecturale elementen. In de jaren 1960 pronken hier de letters M E U R O P, de naam van een befaamde meubelzaak. Architect Walter Bresseleers ontwerpt het gebouw in 1957 en architect Jean Dumont breidt het verder uit in 1972. De meubels in de grote etalages op het gelijkvloers zijn ondertussen vervangen door maquettes en tekeningen van architectuurstudenten.

Architectuurschool als stadslabo

De architectuurschool is opgevat als een marktplaats waar het bruist van leven. Een hellingbaan evenwijdig aan de Lefrancqstraat mondt uit in een mezzanine waar onder andere het secretariaat is gevestigd. Een snede doorheen het gebouw brengt de bezoeker van presenteren op het gelijkvloers, naar creëren in het hart van het gebouw. Op de bovenste verdieping staan leren en studeren centraal.

De hoge toonzaal op het gelijkvloers doet dienst als tentoonstellingsruimte met studentencafé. Ook het onthaal is hier gesitueerd, in een semi-transparant volume dat tegen de verticale circulatie aanplakt. Die brengt je naar de drie bovenliggende verdiepingen met ‘laboratoria’, bestaande uit drie ateliers per niveau. De glazen wanden scheiden de ateliers niet visueel maar wel akoestisch. Net zoals bij het onthaal is het ‘doos-in-doos principe’ duidelijk leesbaar. Een aangrenzend terras haalt de stadslucht binnen. De bibliotheek bevindt zich helemaal bovenaan.

- Marie Moors