Beurs-, Meeting- en Congrescentrum
Van het treinstation van Brugge loopt een wandeling langs de Reie – die rivier vormt de natuurlijke grens van het historische centrum – naar het Beurs-, Meeting- en Congrescentrum (BMCC). Na een reeks huizen en appartementsgebouwen die voor het merendeel in baksteen zijn opgetrokken, verschijnt het gebouw vanachter een bomenrij. De wisselwerking in de gevel van het volumineuze congrescentrum, tussen de beglazing op de begane grond en de massieve bakstenen lijnen die boven het plein uit rijzen, weerspiegelt de architectuur van de bomen. Op straatniveau is de binnenkant van het BMCC goed zichtbaar doorheen de dunne boomstammen, terwijl het bakstenen volume erboven verhuld blijft achter de kruinen. Dit draagt ertoe bij dat het gebouw makkelijker in de omringende wijk opgaat. Het doet geen inbreuk op het huiselijke leven van de bewoners. Na de bouw in 1967 van het vorige congrescentrum (door Group Planning), werden op deze locatie beuken geplant. Voor de nieuwbouw werd besloten om die bomen te laten staan. Om hun wortelstelsel te ontzien is de omvang van de ondergrondse parkeergarage herleid tot de voetafdruk van het gebouw. Het gebruik ervan is beperkt tot het personeel en de exposanten; het publiek wordt doorverwezen naar de parkeerplaats op het nabijgelegen plein ’t Zand.
De glazen gevel op straatniveau biedt diepe perspectieven in het volume, die de nieuwsgierigheid van de voorbijgangers prikkelen en een band scheppen met de andere kant van het pand. Draaien we de hoek van het gebouw om, dan komen we op het vernieuwde Beursplein. Op dit middelgroot plein bevindt zich de ingang tot het BMCC, ingeleid door een sculptuur van Philip Aguirre y Otegui. Water sijpelt langs het bronzen beeld naar beneden, laat natte sporen achter en doet een subtiel geluid over het plein weerklinken. De ritmische bakstenen lijnen in de gevel, die het plein domineren en de massa van het gebouw bepalen, dalen niet af tot op het niveau van de straat. Ze stoppen zo’n vijf meter boven de grond en gaan op in een luifel boven de ingang. Het contrast dat hierdoor ontstaat tussen de zwaarte van de bakstenen en de zwevende luifel over het plein accentueert de aanwezigheid van het gebouw.
De entree geeft toegang tot de expohal. Naast de functie als handelsbeurs kan deze ruimte worden gedeeld met de stad voor de organisatie van markten of festivals. De transparantie naar de straat toe en de hoge plafonds benadrukken de mogelijkheid om er een publiek interieur van te maken. De plattegronden zijn eenvoudig en laten geen ruimte voor verwarring onder de bezoekers. Via de trappen aan weerszijden van de hoofdingang kom je in het auditorium met achteraan een uitzicht op de stad. De tweede verdieping is gereserveerd voor vergaderzalen en op de bovenste verdieping bevindt zich een ontvangstruimte. Hier is de glazen wand die samen met de bakstenen lijnen de hoofdgevel bepaalt naar achteren geplaatst, waardoor een terras ontstaat met uitzicht op Brugge en haar torens. Achter de verkeersruimten aan weerszijden van het gebouw zijn kantoren en dienstruimten ondergebracht, zoals een industriële keuken en een opslag.
“On parle la même langue”, zei Eduardo Souto de Moura tegen Eric Soors van META architectuurbureau tijdens hun eerste ontmoeting in Porto. De kracht van hun samenwerking berust op deze notie van een gedeelde benadering van architectuur, een evenwicht tussen monumentaliteit en bescheiden aanwezigheid, een gebouw dat niet meer belooft te zijn dan een gebouw maar wel opkomt voor zijn rijke ruimtelijke kwaliteiten.
- Hülya Ertas
Dit project is gepubliceerd in het Architectuurboek Vlaanderen N°15. Allianties met de realiteit
