Uitbreiding van de internationale Kunstcampus deSingel

Uitbreiding internationale Kunstcampus. Begin oktober 2010 opende de nieuwe vleugel van deSingel Internationale Kunstcampus. Liefst 12 000 m² werd er toegevoegd aan de kunstcampus: nieuwe zalen, studio’s en klassen, de nieuwe kantoren van het VAi, een Grand café en een bibliotheek/leeszaal.

De vorm van het nieuwe gedeelte ontstond op de eerste plaats vanuit de behoeften: het gebouw moest op een compacte manier onderdak bieden aan een uiterst complex programma. Daarenboven moest het op een intelligente en respectvolle manier omgaan met een modern monument, zonder zichzelf weg te cijferen.

Het gebouw van Stéphane Beel schakelt zich als een onafhankelijk volume aan dat van Léon Stynen, maar de uitbreiding zet de verhoudingen en de organisatie van de bestaande infrastructuur op een subtiele manier verder. De nieuwbouw bestaat uit drie delen: een laagbouw, een tussenlaag (samen: ‘Beel Laag’) en een hoogbouw (‘Beel Hoog’).

De Hoogbouw staat perfect afgelijnd op het volume van Léon Stynen en bevat ruimtes voor het conservatorium. De lokalen zijn georganiseerd rond twee circulatie-assen en twee vides. Elke ruimte krijgt daglicht en uitzicht. De tussenlaag verbindt de hoogbouw met de laagbouw en bevat de meest publieke functies: de bibliotheek en het café-restaurant. De glazen wanden en het gebrek aan steunmuren zorgen voor veel licht en zicht. De transparante tussenlaag kan rechtstreeks bereikt worden via een hellend vlak aan de hoofdingang van deSingel. De laagbouw sluit als een gesloten plint aan op het bestaande gebouw van Léon Stynen en bevat ruimtes voor deSingel. Naast een tentooonstellingszaal bevinden zich hier technische lokalen en oefenruimtes die voorzien zijn op publieksvoorstellingen.

In zijn verhoudingen verwijst het hoogbouwvolume van de nieuwe vleugel naar het bouwblok waarin Léon Stynen de twee grote zalen en de conservatoriumbibliotheek voorzag. Stéphane Beel kantelde een volume van vergelijkbare proporties en spreekt van een horizontale toren. Het hoogbouwvolume van de nieuwe vleugel staat perfect afgelijnd op het bouwblok waarin Léon Stynen de twee grote zalen en de conservatoriumbibliotheek voorzag. Door volumetrisch vergelijkbare bouwblokken op dezelfde assen te zetten komt het gebouwenconglomeraat in al zijn diversiteit toch als een samenhangend geheel over.

DeSingel: het stenen monument van Léon Stynen.

Meer over architectuur uit Antwerpen uit het Dag van de Architectuurtijdschrift 2011. "Antwerps stadsbouwmeester Kristiaan Borret is ervan overtuigd dat wonen in 't Stad meer kwaliteiten te bieden heeft dan een ‘energiezuinige’ villa op het platteland. Samen met Borret werpt het VAi een blik op de stedenbouwkundige ontwikkelingen van de ‘koekenstad’. Een stad waar volgens de stadsbouwmeester alternatieve woonvormen, meervoudig ruimtegebruik en participatie steeds meer aandacht krijgen."

- Dit project werd opengesteld op de Dag van de Architectuur 2011.