Jeugd- en Muziekcentrum Nijdrop vzw

De Nijdrop vormt samen met het bestaande Hof ten Hemelrijk een publieke rand van een recent aangelegd publiekspark. De noordwestgevel van de Nijdrop grenst aan een nieuw ontwikkelde woonzone en maakt zo deel uit van een dorpsuitbreiding waarbij zowel huisvesting, publieke gebouwen als publieke buitenruimte worden samengebracht op een nieuwe boeiende plek in het dorp Opwijk.

De Nijdrop is met voorsprong het grootste jeugdhuis in Vlaanderen met één van de gekendste concertzalen uit het Vlaamse Clubcircuit. Een fragment uit de projectdefinitie leert snel dat de architectuur dienstbaar moet zijn en de basisfilosofie van de werking van het jeugdhuis moet versterken: “Reeds sinds september 1968, probeert Nijdrop op een zo goedkoop mogelijke manier een zo breed mogelijke waaier aan zinvolle activiteiten voor ongebonden jongeren aan te bieden. Aan dit uitgangspunt is gedurende de laatste 34 jaar bewust geen duimbreed gewijzigd. In de eerste plaats omdat de basisfilosofie nog elke dag haar waarde bewijst; ten tweede vormt deze primaire doelstelling nog steeds het diepste fundament van Nijdrop. Het jeugdhuis – en sinds kort ook het muziekcentrum- staan of vallen met die gedachte.”

De moeilijkste opgave bij het ontwerpen van dit nieuwbouwproject was dan ook het vatten van de ‘Nijdrop’-sfeer volgens de ontwerpers. De jongeren waren gehuisvest in zeer eenvoudige jeugdlokalen, verbouwd en uitgebreid doorheen de jaren, waar ze zich thuis voelen. Daarnaast waren de belangrijkste vragen de oppervlakte, het akoestisch comfort om het gebouw zo polyvalent mogelijk te kunnen gebruiken en een zo laag mogelijke bouwkost. Kortom, de uitdaging bestond eruit een gebouw te realiseren met een minimaal budget en maximale mogelijkheden.

Met deze uitgangspunten, en het BPA dat voorschreef om met schuine daken te werken, werd gezocht naar een zeer precieze inpassing van het bouwvolume in de omgeving. Om akoestische redenen werd de concertzaal in de kern van het gebouw gesitueerd, met de nevenfuncties eromheen geordendgeschikt, als geluidsbuffer naar de omgeving toe. Het plan is intelligent opgevat en is opgebouwd uit een aaneenschakeling van rechthoekige ruimtes van verschillende afmetingen. Door een lusvormige ontsluiting, en door goed gekozen overlappingen tussen deze ruimtes, ontstaat een veelheid van gebruiksmogelijkheden. De kracht van deze ruimtelijke constellatie zit er in dat zowel bij kleine activiteiten als bij grotere evenementen de bezoekers een plaats met de juiste sfeer en schaal kunnen vinden in het gebouw. Door een centrale schuifwand zijn café en zaal tegelijkertijd te gebruiken voor aparte activiteiten.

De bouwkosten werden gedrukt door te kiezen voor een traditionele bouwwijze en een zeer eenvoudige constructieve opbouw. De binnenruimtes zijn polyvalent en worden rudimentair afgewerkt. Deze ruimtes zullen ingepalmd en ingericht worden door de jeugd en kunnen mee-evolueren met de noden van de gebruikers. Het ontwerpteam wil daarmee een duurzame enveloppe aanbieden, die interne verandering toelaat.

Er wordt ook veel aandacht besteed aan de ‘huid’ van het gebouw, waarin verschillende kleuren van dakpannen en gevelstenen worden verwerkt. Het beeld van het gebouw moet zo sterk zijn dat het onmiskenbaar deel gaat uitmaken van de identiteit van Opwijk.

- Deze projectbeschrijving is gebaseerd op de projecttekst van de architecten en een architectuurtekst van Annelies Gys (3de bachelor architectuur van de Artesis Hogeschool).