Twee handen op één buik

Het verhaal van Elias en Adrien start bij de wens om twee appartementen onder één dak te krijgen. Een dakkoepel genereert veel licht en transformeert het dakvolume tot een kwalitatieve ruimte. De architecten plaatsen de appartementen naast elkaar om die kwaliteit in beide woningen te garanderen. Ze hebben dezelfde indeling maar elk een verschillende sfeer.

Dieprood en hemelsblauw

Zo wordt het ene appartement gekenmerkt door een warme dieprode accentkleur en het andere door een koeler hemelsblauw. De kleuraccenten vind je terug op de structurele elementen of in de badkamer. Die heeft telkens een gekleurde betonnen plint die zich doorzet over de muren. Zo scheiden de architecten de ruimte van de rest van de loft zonder gebruik te maken van muurtjes of deuren. In beide appartementen zorgt de kleur voor contrast. Hierdoor heeft elke woning een eigenheid zonder de samenhorigheid tussen beiden te verliezen.

Spelen met het verleden

Dat de bestaande structuur belangrijk was voor de realisatie van beide woningen, is duidelijk. Onder het dak zie je zo metalen kruisverbanden. Die zetten de architecten letterlijk in de verf met de accentkleur van elk appartement. Rondom beide woningen loopt ook een betonnen balk. Deze bestaande structuur functioneert als ringbalk om het dak bijeen te houden. Tegelijkertijd kan je tegen deze balk het originele lijstwerk van het plafond zien. In de woningen gebruiken de architecten de ringbalk als drager voor het keukenblad of als bureautafel.

Door het beperkte dakvolume is de ruimte niet overal even bruikbaar. Maar omdat de structuur zo los mogelijk van de wanden staat, kan je bijna overal kijken en wordt het licht op alle plekken doorgelaten. Zo verenigen de architecten het structurele, het esthetische en het praktische telkens weer op een speelse manier.

- Sophie Bresseleers

Dit project werd opengesteld tijdens de Dag van de Architectuur 2023.