Woning met osteopathiepraktijk

De locatie van het terrein is uniek. Hoewel het perceel op amper 200 meter van de drukke hoofdbaan ligt die Houthalen in tweeën snijdt en een groot deel van de Vlaamse mijnstreek ontsluit, is het verkeer hier zo goed als niet hoorbaar. De rustige, groene woonstraat ligt in een wijk met ruime kavels die zich traag vullen. De bouwgrond, vroeger een weide met enkele hoge eikenbomen, gaat achteraan over in een heuvelachtig bos. Het terrein werd niet genivelleerd en bleef onveranderd, op de sanering van één boom na. Zo werd de weide tuin en de tuin achteraan bos.

Aan de ene zijkant grenst het perceel aan een onbebouwde, dichtbegroeide kavel. Aan de andere kant staat het enige huis in de omgeving: de oorspronkelijke woning van de opdrachtgever.Het nieuwe huis is een gebouw dat duidelijk articuleert, en toch zwijgt. De façade verhult een huis, maar is tegelijk als object erg nadrukkelijk aanwezig. Twee balkvolumes van verschillende hoogte
werden geschrankt tegen elkaar geplaatst. De ingang ligt op de naad tussen beide, die ook de gevraagde scheiding tussen leef- en werkruimte vormt. Zo kan de praktijkruimte volledig onafhankelijk functioneren en eventueel later worden omgevormd tot bijkomende slaap- en badkamer. Met een woonzone van 130 vierkante meter inclusief garage, is dit huis immers niet veel groter dan een ruim appartement. Het plan is erg rationeel opgebouwd, met een grote bezorgdheid voor een optimale beleving van het achterliggende landschap. In de leefruimte levert een kamerbreed raam het uitzicht op de omgeving. Aan de straatzijde is, afgezien van één klein hoekraam, elke relatie met de context geweerd. Zo werd het huiselijke volledig van het openbare leven afgeschermd. Op de verdieping wordt zelfs een terras als buffer gebruikt om openingen in de voorgevel te vermijden. Zo ontstaat een monolithisch beeld. Dit concept zorgt voor een vervreemdend gevoel, waarbij het icoon van ‘huis’ vervaagt, en dat van ‘gebouw’ zich opdringt.

Door vereenvoudiging heeft architect Hans Maes deze abstrahering ook in de materialisatie doorgevoerd. Zo onderscheidt de woning zich op een subtiele manier van het banale. Het donkerbruine metselwerk werd gevoegd met mortel die net iets lichter is dan de baksteen. Deze mortel accentueert door zijn schuine uitvoering de horizontale lagen en verheft het metselverband tot een ornamenteel patroon. Ook het vlak in de voorgevel waarin de garagepoort werd verwerkt, houdt exact dezelfde bakstenen maatvoering aan.

Deze graad van verfijnde detaillering en het gebruik van traditionele, degelijke bouwmaterialen loopt door in het interieur. Kasten werden afgewerkt met Amerikaanse notenfineer, vloeren uitgevoerd in eiken parket. Het geeft de woonst cachet en beantwoordt bovendien aan de vraag van deopdrachtgevers die, naar analogie met hun vorige woonst uit de jaren zestig, een stevig en solide huis wilden. Hans Maes maakt zijn ambitie om een kwalitatief gebouw af te leveren, hier op een zeer ondubbelzinnige wijze waar.

- Sarah Poot