Lange Beeldekens
Na de sloop van enkele verkrotte gebouwen op de site, die een hoek vormt met de Neefsteeg en de Lange Beeldekensstraat, krijgt het architectuurbureau Mys en Bomans de opdracht van AG Vespa om het nog bestaande pand te renoveren en drie nieuwe woningen te bouwen. Het ontwerp bestaat uit twee bouwvolumes, enerzijds een renovatie van drie appartementen en een handelsruimte, anderzijds een nieuwbouwproject van appartementen en drie eengezinswoningen.
Het eerste volume bevat op het gelijkvloers een woonkantoor van de stad Antwerpen en drie bovenliggende appartementen. Elk appartement heeft een eigen balkon, dat door de inplanting veel licht binnenbrengt. De appartementen zijn functioneel ingericht met keuken, leefruimte en twee slaapkamers.
Het tweede bouwvolume bevat drie eengezinswoningen met 'split levels'. Dit principe gaat terug naar het voorbeeld van het raumplan van Adolf Loos. Hierbij wordt niet ontworpen vanuit een plattegrond, maar vanuit de aaneenschakeling van ruimtes. Doordat de ruimtes afwisselend aan de voorkant en achterkant gesitueerd zijn, ontstaat er een open ruimtebeleving met interessante doorzichten. Elke woning heeft drie slaapkamers, een buitentuin en een terras op de bovenste verdieping.
De volumes onderscheiden zich door hun verschillende gevelafwerking en kleur. Het ene gedeelte heeft een strakke uitwerking met grijze baksteen en het andere bestaat uit een witbepleisterde gevel waarin de grote ramen op een sporadische manier zijn ingeplant. Zo versterkt elk gebouw zijn eigen identiteit en komt de dualiteit die over het project heerst meer naar voren.
Door de inplanting en de aaneenschakeling van de twee volumes ontstaat er een insteek die uitgeeft op een open, groene buitenruimte. Doorheen het ontwerp is lichtinval extreem omkaderd, de keuzes van de buitenruimtes spelen hierbij een belangrijke rol, maar ook de keuze voor de grote ramen, die zeer bepalend zijn in het gevelbeeld.
Bron: deze projectbeschrijving is gebaseerd op de projecttekst van de architecten en een architectuurkritiektekst van Tin Verhoeven (3de bachelor architectuur van de Artesis Hogeschool).
