Basisschool  De Linde

Vele  kleine  Vlaamse  dorpen  worden gekenmerkt  door een typisch  nederzettingspatroon. Vanuit de invalswegen  lijken  ze  een zekere densiteit  te  hebben, maar in werkelijkheid  bezitten  ze  een heel uitgespreide ruimtelijke structuur. In de tweede bouwlijn zitten  vaak  leemten  in het gebouwde weefsel, die  dan  met weilanden en open ruimte  zijn opgevuld.  Zarren  kan gelden  als  een prototype  van  een dergelijk  dorp. Tractoren en grazers  bevinden  er  zich op vijftig meter van de kerktoren.  De positie van de nieuwe basisschool De Linde in Zarren is in deze context dan ook bewonderenswaardig.  Haar inplanting achter de bestaande school, zonder zichtbaarheid, is niet vanzelfsprekend. De leemten rondom de kerk worden er wel verder mee opgevuld, wat de compactheid van het dorp versterkt.

Een basisschool is  bij voorkeur  een plek voor ontdekking, waarvoor het belangrijk is dat de omgeving erbij betrokken en  er door  geabsorbeerd  wordt.  Door een compact  volume  in  de omgeving in  te puzzelen  speelt FELT  architecture & design  de troef van deze site  volledig  uit.  Als gevolg van  die ingreep ontstaan rondom  genereuze  ruimtes  met een voldoende grote maat.  Het zijn plekken  die  men zich volledig kan toe-eigenen  en waar een bijzondere interactie  ontstaat met  de bestaande  kleuterschool, de nabijgelegen verkaveling, de weilanden  en de typische  aanbouwen  van  Vlaamse  rijwoningen.  Secuur gepositioneerde  ramen  tonen fragmenten van dit  gevarieerde  landschap  en ook de grote poorten aan de turnzaal accentueren de dunne lijn tussen buiten en binnen.  Het zijn vensters op de wereld,  die inkijk geven  in de wonderlijke achterkant van de Vlaamse burgerlijkheid.

Ook binnenin  herbergt  dit kleine gebouw  een  compacte  microkosmos.  De  integratie  van het programma in een boeiende configuratie resulteert in een  onverwachte  ruimtelijkheid en  een intensieve interactie  tussen de verschillende lokalen.  De vide tussen  de  refter en  de  turnzaal of de zachtroze betonnen trap  geeft  richting  aan  de anders rationele en economische structuur  van de school.  Onder de gekartelde dakvorm ontstaan veelzijdige  plekken. Dak, vide en trap  worden ingezet  als  elementen  om  de ruimtes in elkaar  te  laten  overvloeien.  Ook de  transparantie  tussen de lokalen  benadrukt  hoe de ruimtes  onderling  betrokken  zijn op elkaar.  Door  de  toepassing van een huiselijk en kleurrijk materialenpalet ontstaat in die openheid toch een warm interieur.

De school  ligt  enigszins verscholen, maar  is  niet weggestoken.  Haar  grote speelplaats  kan  als verlengde van het dorpsplein  worden  ingezet.  Dit gebouw  biedt aldus  een eerste aanzet voor de omkering van  Vlaamse dorpen,  waarbij  gemeenschapsfuncties worden geïntegreerd  in weelderige tussenruimtes  op wandelafstand van de kerktoren.  Zo  vervalt dit project niet  in de typische school met stenen muur en poortje aan  een of andere invalsweg.  De architectuur refereert  aan  de bestaande kleuterschool,  maar doet  met haar  volume ook denken aan het nabijgelegen kerkgebouw, weliswaar zonder toren. Door die statigheid, de  verhouding  ten opzichte van  de buren  en  de bijzonder gedetailleerde gevels biedt deze nieuwe school voldoende ‘tegengewicht’ en kan ze  zelfs vanuit de tweede bouwlijn  haar  eigen plek opeisen  in  het collectieve geheugen van  het  dorp.

- Isabelle Blancke

Dit project is gepubliceerd in het Architectuurboek Vlaanderen N°14. Wanneer attitudes vorm krijgen