In Building the Economic Backbone of the Belgian Welfare State. Infrastructure, planning and architecture 1945-1973 schetst Michael Ryckewaert de geschiedenis van de ruimtelijke planning in België in de periode 1945-1973, met de nadruk op de planning van de economische infrastructuur.
De opkomst van de welvaartsstaat na 1945 zorgde voor vergaande veranderingen in het Belgische territorium. Overheidssteun voor eigenwoningbezit leidde tot een uitgestrekte suburbanisatie. Dit boek onderzoekt de nieuwe infrastructuur die dit suburbane territorium tot ruggengraat diende. Op het eerste gezicht lijkt het alsof de geschiedenis van het snelwegennetwerk, de bouw van een productieapparaat voor consumptiegoederen en de transformatie van de Brusselse periferie tot een hoofdstadsregio, een optelsom is van economisch beleid en investeringsbeslissingen. Bij nader toezien blijken verschillende stedelijke modellen en architecturale paradigma's hier een stempel op te hebben gedrukt. De satellietstad, de 'neighborhood unit', Le Corbusiers 'usine verte', het Britse industriepark en de Amerikaanse bedrijfsarchitectuur komen naar voor in de verschillende projecten die in dit boek beschreven worden. Het opvallendste is dat de lineaire industriestad dient als leidraad in de bouw van een onderling verbonden netwerk van industriële corridors. Dit boek belicht een cruciale episode van de naoorlogse stedenbouw en planning en zet de Belgische situatie in een internationaal perspectief. Het onthult een verborgen logica in de schijnbare chaos van het bouwen die het land na de Tweede Wereldoorlog zo transformeerde.
Bron: 010.nl