Communities of Tacit Knowledge: Architecture and its Ways of Knowing

Tacit knowledge

Ontwerpprojecten zijn meestal het resultaat van de samenwerking tussen ontwerpers, makers (bouwers, ambachtslieden...), opdrachtgevers en diverse deskundigen, waaronder sociale wetenschappers, commerciële, economische of technische adviseurs, critici en adviseurs op het gebied van erfgoed. Deze uitgebreide gemeenschap bestaat uit personen met verschillende achtergronden, verschillende professionele aannames en verschillende expertises. Architectuur opereert op het snijvlak van kennisdomeinen (kunst, humane en sociale wetenschappen, toegepaste technologie) en heeft het vermogen om nieuwe oplossingen en perspectieven te creëren op basis van haar inherent synergetische kennisproductie. Architectuurontwerpen zijn dus het resultaat van complexe en soms tegenstrijdige eisenpakketten die enkel kunnen worden verzoend door middel van onderhandelingsprocessen tussen verschillende disciplines en verschillende kennisgebieden. Deze onderhandelingen impliceren vormen van synergetisch denken, die vaak gebaseerd zijn op impliciete gemeenschappelijke inzichten, of stilzwijgende kennis.

Tacit knowledge, te vertalen als stilzwijgende kennis, kan ingebed zijn in de relaties tussen mensen en is specifiek van toepassing voor bepaalde historische ontwikkelingen en tradities. Stilzwijgende kennis komt vaak voort uit de persoonlijke ervaring van het maken en denken en verbindt daarom intellectueel en praktisch werk. Het levert kennis op die is ingebed in een gemeenschap. Omdat stilzwijgende kennis een essentieel onderdeel is van de heuristische methoden van kennisproductie op het gebied van design, bevat het ook een belangrijk potentieel om veranderingen te absorberen en erop in te spelen. Stilzwijgende kennis biedt ontwerpers zeer relevante instrumenten voor het omgaan met voortdurend wisselende omstandigheden en een set van complexe en ogenschijnlijk tegenstrijdige eisen.