Een belangrijk hoofdstuk van de geschiedenis van de moderne architectuur betreft de sociale huisvesting of volkshuisvesting: het bouwen van decente woningen en wijken voor arbeiders en bedienden, voor de minst kapitaalkrachtige dan wel armste lagen van de bevolking.
Er moest dringend iets gedaan worden aan de abonimabele woonomstandigheden van arbeiders in de sloppenwijken van overgeïndustrialiseerde steden. Voor architecten als Le Corbusier, Ludwig Mies van de Rohe, Walter Gropius, Ernst May, en in België Victor Bourgeois en Huib Hoste, waren deze opdrachten dé kans om avant-garde denkbeelden over moderne architectuur en stedenbouw te ontwikkelen en ook te realiseren.
Het heeft uiteindelijk geleid tot een aantal onmiskenbare hoogtepunten in de geschiedenis van de 20ste-eeuwse architectuur: de tuinwijken 'La Cité Moderne' van Victor Bourgeois in Brussel, 'Klein Rusland' van Huib Hoste in Zelzate, 'Les Quartiers Modernes Frugès' in Pessac (Bordeaux) van Le Corbusier, 'Siedlungen' van Walter Gropius, Bruno Taut, Hans Scharoun, Ludwig Mies van der Rohe e.a. in Berlijn, en van Ernst May in Frankfurt.