Nog tot 26 augustus kan je naar de tentoonstelling 'Horizontal Metropolis: A Radical Project' georganiseerd door A+ en Bozar en gecureerd door de stedenbouwkundige Paola Viganò.
Twee jaar geleden presenteerde Paola Viganò samen met studenten van de Ecole Polytechnique Fédérale de Lausanne (EPFL) de ‘Horizontale Metropool’ op de Biënnale van Venetië. Het is een radicaal project over de ontwikelling van diffuse stedelijkheid, dat gebruik maakt van een nieuw conceptueel kader met als cruciale termen porositeit, isotropie, connectiviteit, horizontaliteit, en ruimte als kapitaal en hernieuwbare hulpbron. De tentoonstelling is een tegen-theorie: anders dan het mainstream-debat over de toekomst van de stad, gelooft men hier dat diffuse stedelijkheid zich duurzaam kan ontwikkelen.
Deze zomer reist de tentoonstelling ‘Horizontale Metropool’ naar het Paleis voor Schone Kunsten in Brussel en wordt het concept aan de Belgische context getoetst. Aan de vijf bestaande casestudies, waaronder la ville territoire in Lausanne, de Citta diffusa in Venetië, de Megapolis in de Verenigde Staten en Desakota in China, worden tijdens een summer school drie Belgische casussen toegevoegd: het Oost-Vlaams kerngebied, de Vallei van de Samber en Brussel West. Het onderzoeksprotocol van Broadacre City (Wright, 1935) vormt het kader van de expo. Dronebeelden en interviews leveren een rijke impressie op van de verschillende casestudies voor de toeschouwer.
Gedurende de loop van de tentoonstelling zal er tijdens open en publieke sessies over de socio-ruimtelijke concepten gedebatteerd worden vanuit een filosofisch, artistiek en politiek oogpunt. De intellectuele uitdaging is de kritiek op het idee van het centrum, en als tegenreactie het nastreven van a-centrische systemen en structuren: niet-hiërarchisch, isotroop en horizontaal.