Nadat zowel in Nederland als in Vlaanderen het schoolprogramma in architectuurkringen jarenlang stiefmoederlijk is behandeld, wordt de vraag naar de betekenis van schoolarchitectuur vandaag opnieuw gesteld. De redenen voor deze hernieuwde belangstelling zijn onder meer te vinden in de verandering van de ontwerpopgave: zo stelt de huidige informatiemaatschappij nieuwe eisen aan het onderwijs, wordt de school steeds meer geïnfiltreerd door ‘buitenschoolse’ functies en vervagen ideologische en pedagogische tegenstellingen om plaats te maken voor een opvatting van de school als op het individu gerichte ‘leeromgeving’.
Deze OASE wil nagaan hoe architecten strategisch (kunnen)opereren binnen deze nieuwe condities. Het toont projecten die een geëngageerde omgang met de hedendaagse schoolproblematiek illustreren en laat verder ook architecten aan het woord die op een proactieve manier trachten in te grijpen op het scholenbouwbeleid. Deze actuele benaderingen worden afgewisseld met een aantal bijdragen die via onder meer via een aandachtige lectuur van plannen en beelden van (historische) schoolprojecten (soms onvermoede) relaties blootleggen tussen ontwerp, programma, representatie en ideologie die voor een kritische reflectie op de actuele scholenbouw relevant zijn.