De verspreiding van de capsulaire beschaving is een worst-casescenario dat zich bijna geruisloos voor onze ogen voltrekt. Geconfronteerd met de snelheid van onze technologie, de suburbanisatie van ons dagelijkse leven en de steeds extremere polarisatie van de maatschappij, voelen we ons verplicht om ons terug te trekken in de capsules van onze voertuigen, in architecturale cocons of stedelijke enclaves: malls, gated communities, pretparken.
SInds 11 september, de oorlog in Irak en de War on Terrorism, is het bijna onmogelijk geworden om architectuur te scheiden van zijn politieke en sociale context. Voeg hieraan de enorme invloed van het kapitalisme op de architectuur toe, demografische ontwikkelingen en de daarbij horende politieke, sociale en ecologische catastrofes, en je hebt een robotfoto van een maatschappij, gedomineerd door angst, uitsluiting en simulatie.
De Cauter schetst hier een realistisch en alarmerend rapport van de nieuwe wereldorde die een dagelijkse bezorgdheid vormt voor architecten en planners van de hedendaagse stad en voor de bewoners en gebruikers ervan.