Pasticcio - Continuïteit in de Europese architectuur
Persbericht
Met de tentoonstelling ‘Pasticcio - Continuïteit in de Europese architectuur' brengen het Vlaams Architectuurinstituut en deSingel een groep van zeven hedendaagse Europese architecten samen die buiten de mainstream werken. De tentoonstelling is een kritiek op het verlies van kwaliteit en intimiteit als gevolg van de mondialisering. Ze wil aantonen hoe krachtig en divers hedendaagse architectuur hierop kan reageren op voorwaarde dat ze op continuïteit en een gemeenschappelijke cultuur gebaseerd is.
De ontwerpers lijken bevrijd van de breuk die de moderniteit, de avant-garde architectuur begin 20ste eeuw in het vak teweegbracht.
Pasticcio? De titel van de tentoonstelling refereert aan de stenen toren in het Sir John Soane Museum, het voormalige woonhuis en atelier van de gelijknamige architect. Naast de omvangrijke verzameling kunstwerken en architectuurfragmenten uit de bouwgeschiedenis staat centraal op het binnenplein een stenen toren: de Pasticcio. Die toren is recent herbouwd en is een opeenstapeling van stenen architectuuronderdelen met bovenaan een door Soane ontworpen pinakel. Het illustreert hoe Soane zelf het classicisme interpreteerde. De interieurs en de collectie zijn sinds het openen van het museum een referentie voor architecten.
De zeven geselecteerde architecten - Hermann Czech (AT), Knapkiewicz & Fickert (CH), Märkli Architekt (CH), Hild und K Architekten (D), Caruso St John (UK), biq (NL) en Bovenbouw (B) - vertegenwoordigen zowat drie generaties architectuurpraktijk. De tentoongestelde projecten vertonen een gelijkaardige houding ten opzichte van de architectuur. De zeven ontwerpers delen ondanks hun verschillende achtergrond en omgeving een interesse voor de conventies van de architectuur. En meer in het bijzonder voor het verdraaien en manipuleren van die conventies. Noties als traditie, herinnering, associatie, ambacht of archetype worden uitgedaagd. Wat men in de gebouwen ziet, is geen historiserend verhaal, geen essentialisme of zuiverheid, maar veeleer een aantal eigenzinnige pogingen om vernieuwing binnen de traditie van de architectuur een plek te geven. Eigenzinnigheid, vertrouwdheid en verrassing zijn de noemers die deze bonte verzameling van projecten samenhoudt.