Het recyclagepark is de achterkant van de consumptiemaatschappij. Tegenover de gulzige mechanismen van de consumptiecultuur staat de kringloopcultuur. Het ontwerp van het park moet vertellen dat compositie primeert op materialiteit, dat het vakkundig schikken, plooien en stapelen van de dingen het meest eenvoudige materiaal tot leven brengt. Zo kan creativiteit en ambachtelijkheid het winnen van industriële productie.
Bovenbouw Architectuur opteerde voor het Nederlands model, centraal in dit Nederlandse model domineert het recyclageplein. Deze typologie heeft de volgende kenmerken: rondom circuleert het vrachtverkeer, binnenom het bezoekersverkeer. De containers staan verlaagd, in een hoek van 30° ten opzichte van de rand van het terrein en het bezoekersplateau ligt verhoogd ten opzichte van het maaiveld. Deze typologie kent een vierkante en een lineaire variante. De vierkante variante geniet duidelijk de voorkeur, omdat zo ophaling en bezoekers strikt gescheiden blijven. De gebouwen en structuren op het recyclageplein vormen een duidelijke maar tegelijkertijd flexibele compositie. We kiezen bewust voor eenheid in de verscheidenheid. Zo kan er flexibel worden ingespeeld op de omstandigheden van elk park. Net als de Campo Santo in Pisa of de Zwitserse boswachterijen van Burkhalter Sumi verbindt de materiaalkeuze de verschillende figuren. Naast het onthaalgebouw en de luifel stellen we nog een 3de element voor: een signalisatiemast bij elke container. Deze 3 componenten delen een expressieve, ecologische materialiteit.