De vzw MAD (Mode & Design) Brussels werd in 2010 door het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en de Stad Brussel opgericht als uithangbord voor de designers en modeontwerpers in de stad. De wedstrijd voor de renovatie van een aantal industriële gebouwen waar het MAD onderdak zou vinden, werd gewonnen door architectenbureau V+ en ROTOR. Hun project heeft iets verrassends fris door bij de renovatie op een tolerante manier naar de bestaande gebouwen en materialen te kijken. Alle gebouwen met hun tekortkomingen werden behouden en als er iets werd afgebroken, gebeurde dat met een chirurgische precisie. Het conglomeraat van slecht passende en soms slecht ontworpen gebouwen dat over de voorbije zestig jaar organisch groeide, werd op die manier veranderd in een nieuw geheel, zonder onderscheid tussen oud en nieuw. De soms erbarmelijke kwaliteit van de bestaande architectuur vormde de inzet van een ruimtelijke sequentie: een kleinere dubbelhoge ruimte, een lagere brede ruimte met doorkijk, een centrale dubbelhoge ruimte met mezzanine, een aaneenschakeling van grote ruimten. De bestaande ruimtelijke kwaliteit wordt extra in de verf gezet door voor de hele binnenafwerking materialen te gebruiken die tegen wit aanleunen. De ruimten bespelen en bevragen op die manier de codes van de white cube, zonder in de museale witte en zuivere atmosfeer te vervallen die bij dit soort programma’s hoort. Het is net de diversiteit aan verschillende witte materialen, die elke ruimte eigen maakt en het totaal tot een eenheid smeedt.

- Véronique Patteeuw

Dit project is gepubliceerd in het Architectuurboek Vlaanderen N°13. Dit is een mosterdfabriek

Dit gebouw werd opengesteld tijdens het Festival van de architectuur (editie 2017)

Naar aanleiding van het project Wiki Women Design kwam de architecte Eliane Havenith (1918 - 2004) terug aan het licht. Het voorste gebouw van MAD was oorspronkelijk een kantoor en showroom van Usines Peters-Lacroix (UPL), een fabrikant van behangpapier. Dit werd in 1959 ontworpen door Havenith, in samenwerking met Marcel Anneet. Het ontwerp volgde enkele typische modernistische principes, die ook behouden zijn gebleven tijdens de renovatie. Zo heeft het gebouw een vrije gevel, een dubbelhoge ruimte en koepels voor zenitaal licht.