Woning voor alleenstaande boswachter

De woning wordt gebouwd op een erg smal perceel en heeft bijgevolg slechts een bewoonbare oppervlakte van 113m². De vraag was een volwaardige woning voor een alleenstaande man te realiseren, die toch de mogelijkheid openliet op termijn een ‘alleenstaande vrouw met één of twee kinderen’ mee in huis te nemen.

Het reliëf van het terrein, naar achteren aflopend en eindigend tegen de vier meter hoge talud van de dijk van de Zuid-Willemsvaart, maakte het interessanter het wonen een stuk hoger dan het maaiveld te situeren en het nachtgedeelte op de (halfondergrondse) benedenverdieping onder te brengen.

Het binnenkomen gebeurt halverwege de trap die beide niveaus verbindt. Doordat de woonverdieping een vrije hoogte van vier meter heeft en in de breedte profiteert van de vide boven de trap, merkt men niet dat de eigenlijke nuttige vloeroppervlakte erg beperkt is.

De woningen van de beide buren, zowel de vrijstaande linkse als degene waar tegen aangebouwd wordt aan de rechterzijde, hebben elk een uitgesproken verschijningsvorm met ver uitspringende dakranden. Om hierop aan te sluiten, en daarmee de smalle straatgevel wat te accentueren, heeft ook de nieuw gebouwde woning een uitgesproken dakrand in zink meegekregen.

Waar voor de gevelmaterialen steeds de natuurlijke kleuren zijn gebruikt (terracotta gevelstenen, natuurzink voor de luifel, blank aluminium voor het schrijnwerk,…), wordt voor het interieur het principe van 'ruwbouw = afbouw' nagestreefd: zichtbaar blijvende betonblokken, gladde betonwelfsels, meubilair in multiplex,…

Bron: deze projectbeschrijving is gebaseerd op de projecttekst van de architecten.