De wijk Rozemaai, in het noorden van Antwerpen, is een goed voorbeeld van sociale woningbouw. Ze is symbolisch voor de uitdaging waar Vlaanderen voor staat. Deze naoorlogse wijk is het resultaat van een beleid dat focust op het huisvesten van aantallen. Een rationele schakeling van bouwblokken en woningrijen kenmerkt Rozemaai als verzamelplaats van sociale woonprojecten. Voor Atelier Kempe Thill en RE-ST, die samen de opdracht kregen om hier twee bouwblokken te transformeren, was een radicale ingreep de enige logische keuze. De architecten onttrokken de betonnen constructie van de trappenhuizen, liften, gevels, balustrades en interieurs. Daarmee schudde de architectuur alle sporen van het gedateerde beleid van de jaren zeventig van zich af. De architecten hebben rekening gehouden met de noden van vandaag door elementen te gebruiken die vaak in Nederland terug te vinden zijn, zoals grote puien, lange balkons en glazen balustrades, maar die – raar maar waar – nog steeds ongewoon zijn in de Vlaamse sociale woningbouw.
Deze tekst is gebaseerd op het essay van Isabelle Blancke & Jürgen Vandewalle, dat werd gepubliceerd in het Architectuurboek Vlaanderen N°14. Wanneer attitudes vorm krijgen.
Jef van Hoofstraat 2-32, Karel Candaelstraat 2
2030 Antwerpen
België
februari 2019