Schrijnwerkersatelier Soubry

samen met de architecten Coussée & Goris, die in de loop der tijd vertrouwd raakten met de wensen en gevoeligheden van de opdrachtgever. Ze gingen zich niet te buiten aan vormexperimenten of opzichtig materiaalgebruik, maar ontwierpen een atelier dat op een logische manier beantwoordde aan de eisen van de bouwheer. Zo moesten bijvoorbeeld alle binnenmuren vlak blijven, zodat stapelrekken en machines ongehinderd tegen de muur konden staan. Daarom staan de poten van de houten spanten tegen de buitengevel. Niet alleen blijft het interieur op die manier vrij en werkbaar, maar deze tastbare elementen geven ook het exterieur een expressieve kracht. In de voor- en achtergevel zitten, telkens tussen de spanten, hoge ramen ingeplant. Deze voeren het daglicht tot diep binnenin het bedrijfsgebouw, wat kunstlicht overdag overbodig maakt. Zo’n ingreep drukt de energiekosten en bovendien zorgt het daglicht voor een aangenaam binnenklimaat. De bouwelementen (geïsoleerde betonpanelen, geprofileerd bouwglas en houten lamellen) werden telkens in dezelfde volgorde ingepast in een eenvoudige, stalen skeletstructuur. Deze ritmische herhaling creëert een rustige sfeer, die door het vanuit de hoogte binnenvallende licht doet denken aan de serene ruimtes van de gotische architectuur.

Het kleine kantoor voor de administratie staat als een zelfstandig, houten volume binnen tegen de voorgevel van de loods. Een hoog raam, over de volledige breedte van het bureau, laat diffuus licht naar binnen. Op het raam staat in grote letters de merknaam Soubry vermeld, wat van het gebouw een soort driedimensionaal visitekaartje maakt dat niet aan de aandacht ontsnapt. Door ’s avonds een luik naar beneden te schuiven wordt het interieur afgeschermd en blijft het raam als een zelfstandig verlicht reclamepaneel werken. Twee grote poorten zitten onopvallend aan de linker- en rechterkant van de linker zijgevel ingewerkt. Deze poorten zijn net even breed als één travee en kunnen moeiteloos opzij worden geschoven.

Voor een producent van bouwmaterialen als Soubry is het noodzakelijk een architecturaal zo economisch, esthetisch en ecologisch gebouw als werkplek en ontvangstruimte te hebben. Bovendien vormt de loods een oase van rust tussen de omliggende luxueuze en opvallende kantoren. De vormgeving geeft een gepast antwoord op de strikte randvoorwaarden. De stedenbouwkundige regelgeving en de vastgelegde rooilijnen bepalen immers het ruimtegebruik van de kavel: de loods staat noodgedwongen als een villa in het midden van het perceel, waardoor ruim de helft van de groene ruimte verloren gaat. De zorgvuldige architectuur, gebaseerd op een klassieke en vormelijke logica, verhindert echter dat de loods op een schreeuwerige manier om aandacht vraagt in deze al te ruim bemeten verkavelingen. Het gebouw kostte niet meer dan een onaangepaste, industriële loods. Toch slaagt de loods erin zich te handhaven in de omgeving, ondanks de beperkende en typisch Vlaamse randvoorwaarden..

- Christophe van Gerrewey