Basisschool ‘t Regenboogje

PASSTUK : INGEVOEGD STUK OM IETS TE DOEN PASSEN. Basisschool ’t Regenboogje in Etterbeek is een kleinschalig schoolproject van noAarchitecten. Vier kleuterklassen en de nieuwe polyvalente zaal vervangen een batterij containerklassen die reeds te lang de nood aan extra opvangcapaciteit moesten ledigen. De kleuterklassen lijken op het eerste zicht door een nukkige kleuter uitgestrooid, maar bij nader inzien blijken ze weloverwogen op het terrein geposteerd te zijn. De architectuur is in alle opzichten maatwerk. Dat toont zich in de manier waarop bakstenen in de hoeken zijn vergaard, in de aflopende dakstructuur die het interieur karakter geeft en in de zichtbaar gelaten lateien die de binnengevels sieren. Door hun positie in de oksel van de omringende tuinmuren bakenen de klasgebouwen een sterk gearticuleerde binnenruimte af en delen ze het schooldomein op. Er ontstaat een geschakeerd geheel van plekken: verharde speelvelden waarvan de tegelvlakken in een dambordpatroon zijn gelegd zodat de kinderen worden uitgedaagd om zich uit te leven, een plantsoen met moestuinbakken en een klimboom, een nauwe steeg die de kinderen aanmoedigt om op ontdekking te gaan, maar ook andere, meer geborgen binnen- en buitenruimtes. Grote raampartijen in de klassen en in de hal geven uit op de speelterreinen, kijkend naar het chaotische stadslandschap dat de school omringt. De architectuur legt aan de omgeving haar orde op, waardoor de schoolgemeenschap er zich kan vestigen.

Het schoolterrein wordt begrensd door een lage wand die de verticale opeenvolging van burgerlijke gevels doorbreekt. De muur begrenst het domein en bewaakt de toegang. Een passage onder het sheddak geeft toegang tot het rustige gebied midden in het bouwblok waar de kleuterschool zich heeft genesteld. De betegelde schoolmuur herbergt de polyvalente hal. In de straat toont dit gebouw zich evenwel niet als gebouw, maar als muur. Als snijvlak, breuklijn tussen twee werelden. Boven de muur staat in grote bloklekkers ‘school’ geschreven, maar ook zonder het opschrift is het duidelijk dat er zich achter de muur een ander universum bevindt. Wanneer we door de poort piepen of door de kijkgaten die op kinderhoogte in de schoolmuur aangebracht zijn, openbaart zich de veilige kinderwereld die reeds in het bonte tegelpatroon wordt aangekondigd. De wand spreekt met zijn bonte tegels tot de voorbijgangers buiten en houdt de stad een spiegel voor.