Na de Tweede Wereldoorlog werd een eigen huis, liefst buiten de stad, met een volledig ingerichte keuken met de nieuwste huishoudelijke apparaten, een garage voor de eigen auto, centrale verwarming, nieuwe meubels en een televisietoestel voor steeds meer Vlamingen een optie. Wonen werd een maatstaf voor welvaart. Aan de basis van deze ontwikkeling lag een bijzondere dynamiek die Vlaanderen onderscheidde van de rest van Europa. Het wonen lag hier op het kruispunt van de vrije markt en een sociale overheidspolitiek. Tegelijkertijd brachten sociale organisaties als de Boerinnenbond eigen ideeën in en gaven ze hun leden adviezen over wonen. Dit boek geeft met uiteenlopende essays en een rijke selectie nooit eerder gepubliceerd materiaal een levendig beeld van de recente geschiedenis van het ‘Wonen in welvaart’ in Vlaanderen.

Dit boek verscheen naar aanleiding van de tentoonstelling 'Wonen in welvaart. Woningbouw en wooncultuur in Vlaanderen, 1948-1973' in deSingel van 30 november 2006 tot 14 januari 2007.

Met steun van de Vlaamse overheid, Katholiek Impuls- en Mediafonds, Stimuleringsfonds voor Architectuur (Nederland) en Vlaamse Maatschappij voor Sociaal Wonen.