Brandweervoorpost

Bovenbouw Architectuur presenteert hier contextualiteit in het havengebied als een analogie, als een soort empathische houding, als een vorm van eensgezindheid. De voorpost streeft niet naar een directe formele gelijkenis met de naastgelegen hangars, maar beoogt eerder een synthese van het karakter van havengebouwen. Lichte hoogteverschillen tussen de gebouwdelen op de bovenverdieping articuleren de woonlaag. Het buitensportveld steekt wat boven het dakenlandschap uit. Het markeert de hoek die het best zichtbaar is vanaf de snelweg. Zo functioneert het volume niet enkel als front naar de straat, maar ook als object voor passanten op de A12.

De leefruimtes, de slaapkamers en de keuken liggen rondom een patio: de bovenste verdieping wordt zo een intieme penthouse in een unheimliche omgeving. De patio heeft niet enkel een visueel motief, ook geur en omgevingsgeluid zijn er minder aanwezig. Prominent in de hal bevinden zich de twee daalbuizen, de enige rechtstreekse verbinding tussen de garage en de penthouse.

De fitnessruimte wordt geflankeerd door een tweede buitenruimte voor sportactiviteiten. Dit buitensportveld heeft een bekleding met open latwerk en laat zo –anders dan de patio- wél een relatie met de buitenwereld toe. Een genereuze trap verbindt de penthouse met de twee lager gelegen verdiepingen. De kantoren kunnen gezien worden als een overgangszone tussen het wonen en het hardere programma. Van hieruit is er een visuele relatie met de brandweerwagens, en met de straat. Op de tussenlaag bevinden zich ook de kleedruimtes en de douches. Beneden liggen de functies geplooid rondom de garage. Een zijdelingse dienstingang sluit aan op het parkeerterrein en de fietsenberging.

Dit gebouw is gepubliceerd in het Architectuurboek Vlaanderen N°11. Architectuur middenin. De tekst werd ons aangeleverd door het architectuurbureau.

Dit project werd opengesteld op de Dag van de Architectuur 2015.